Ze waren er weer… de drie dwaze dagen van de bijenkorf. Een festijn waarvan allang bekend is dat het met de kortingen wel mee valt (alles is uiteindelijk nog steeds best duur), waar toch nog heel erg bizar veel mensen op af komen. En dat terwijl ook bijna iedereen de verhalen over bulkinkopen en geknoei met van/voor bedragen kent. Maar toch, ook ik was jaren lang van de partij, maar met mijn huidige shopverbod (het gaat goed!) was het toch verstandiger om weg te blijven uit de bijenkorf. Mijn lief wilde wel even kijken, dus zaterdag stond ik er ineens toch. Gelukkig was ik niet zo onder de indruk van de inhoud van de boekjes dit jaar. Alleen het feit dat er een Missoni sjaal in stond trok toch wel mijn aandacht. De bijenkorf deed zijn naam weer eens ontzettend eer aan, overal krioelden mensen door elkaar. Heerlijk. We hebben ons tussen de andere shoppende bijen begeven en hebben rustig een rondje gewandeld tussen de ‘aanbiedingen’. De vrouwenafdeling en de tassen heb ik uit veiligheidsoverwegingen maar overgeslagen. Ik ben nog zwaar in de verleiding gekomen, maar na eens goed streng voor mezelf te zijn geweest, heb ik alles braaf terug gelegd. Uiteindelijk hebben we alleen een super gaaf sinterklaascadeau voor mijn neefje gekocht, een mooie score!
En die Missoni sjaal was echt heel lelijk! Yuck! Dan kan het nog zo Missoni zijn…
No comments:
Post a Comment