Wednesday, September 23, 2009

markt

oh de zwakte...
Laatst was ik met mijn lief in de Zara alwaar ik voor de lol een paar stiletto's aanpaste. Briljant. Mijn 1.83 rees naar ongekende hoogte door de palen onder mijn voeten.
Nu krijg ik altijd pijn aan mijn voeten van de minste of geringste hak, en erg charmant ziet het er niet uit als ik probeer erop vooruit te komen. Toch was ik geïntrigeerd door de pas-sessie en besloot ik een paar enorme hakken aan te schaffen.
Niet een paar belachelijk dure natuurlijk, eerst maar eens een paar om op te oefenen. Dus ik toog gisteren ondanks mijn onwijze shopverbod (nu echt, want de belastingdienst wil geld van me...) naar de markt om een paar synthetische palen te scoren.
Nu moet je de schoenen op de markt niet onderschatten, jaren geleden heb ik er voor €50 een paar leren cowboyboots gescoord die ik nu na drie vier jaar nog steeds draag. Onverwoestbaar die dingen. Helaas kon ik deze kwaliteitskraam niet zo snel vinden en liep ik tegen meerdere kramen met plastic uggs en en diarree kleurige plastic laarzen aan. Maar het lukte me toch om voor €15 bij een van deze kramen een paar grijze toonbare stiletto's te scoren. Naast deze kraam was overigens een enorme 'mode' kraam waar een man uiterst enthousiast een enorme hoeveelheid nep desigual kleding aan de man aan het brengen was. Nu heb ik zelf twee jaar geleden een desigual rok gekocht toen ik het nog een origineel en vrolijk merk vond. Maar nu iedere 3e moeder in NL zich in een bonte desigual jurk/jas/rok/shirt hijst ben ik er een beetje klaar mee. Het 'lekker gekke' merk met de blije kleurtjes doet me nu een beetje teveel denken aan de lapagayo hype uit de begin jaren 90. Het gros van de Nederlandse vrouwen komt gewoon niet weg met zo'n blije outfit en nu het ook nog voor een fractie van de prijs als ripoff op de markt te krijgen is kunnen we ons voorbereiden op een overstroming van vrouwen in blije kledij.
Enfin. Toen ik de markt afwandelde liep ik (oh verdikkie) toch ineens tegen de goede kraam met de mooie schoenen aan. De kraam bestond voornamelijk uit veel shabbies achtig spul en blauwe laarzen, nu heb ik al blauwe shabbies achtige laarzen dus die hoek kon ik zo overslaan. Maar er stonden ook een paar grijze leren sloblaarsjes met een zeer acceptabel hakje voor maar €50. Zo bruikbaar. zucht. Vorig jaar heb ik in de besparingsmodus nog een paar synthetische grijze laarsjes gekocht, maar oei wat zijn die eigenlijk lelijk. Ineens zag ik het bordje 'u kunt hier ook met pin betalen', ik keek eens even naar de nog steeds draagbare cowboyboots aan mijn voeten en de beslissing viel.
Nu zit ik op kantoor, vrolijk met mijn nieuwe laarsjes. Vandaag wordt er weer salaris gestort, wat maar goed is ook, want de belastingdienst roept...

de Posh sale

Vorig jaar mei was ik met 2 vriendinnen een week naar NYC. Het was mijn eerste trip naar deze bijzonder gave stad.
De eerste dag besloten we een stadswandeling door de uppereast side te maken uit de gids die we hadden meegenomen. We waren nog geen twee minuten op pad toen ik aan de overkant van de straat een groot bord met 'SALE!' zag hangen. Tot grote schrik van mijn vriendinnen spurtte ik meteen de straat over om even te kijken wat dat bord te betekenen had, shop verslaafde die ik er ben.
Het bleek de 'annual posh sale' van het blindeninstituut. Een sale waar designers en winkels kleding aan doneren waarvan de opbrengst naar het instituut gaat. Ieder jaar word de sale geopend door Kim Catrall en zijn er ook personal items van haar te vinden. De toegang was $10,- wat een vriendin van mij deed twijfelen. Ik vroeg de vrouw voor de deur of het t waard was waarop ze meteen riep 'girl, I wish I had the time to go in and find myself an armani suit...'. Ok, dat was het teken om toch maar die $10,- neer te leggen en te kijken wat ze bedoelde. Bovendien was het de laatste dag en was alles voor de helft en al was het niks, dan hadden we wat geld aan een blindeninstituut gegeven. Ook geen ramp.

Het was echt de vondst van de eeuw, een grote hal vol met kleding gesorteerd op maat. De meest bizarre (lees lelijke) kleding hing er tussen en het gros was toch wel van aardig wat seizoenen geleden. Maar er hingen ook echt vondsten tussen, prachtige jurken voornamelijk. In een aparte kamer hingen de echte design stukken, beneden was een kamer met schoenen en de kelder hing vol met mannenkleding. Het duurde lang voor we alle rekken van onze maat hadden doorgespit, maar uiteindelijk konden we met de buit ons begeven in het grote groeps-pashok waar alle dames verspreid tussen rekken en spiegels gezellig keuvelend alles aan het aanpassen waren. Hier werd het pas echt leuk, want alle vondsten hingen ineens bij elkaar in een hok. Vooral de twijfel vriendin die niet zo van het spitten in rekken en rekken met kleding is bloeide hier op en maakte een ronde langs alle rekken in het kledinghok om te kijken of er nog mooie afdankers waren. Iedereen bemoeide zich ook nog eens met elkaar, complimenten werden uitgedeeld, adviezen gegeven en ook kleding werd aangedragen onder het mom van 'ik pas m niet, maar hij is vast gaaf voor jou'.
Na zeker twee uur te hebben doorgebracht tussen de rekken met kleding gingen we alle drie tevreden met onze aankopen (voornamelijk prachtige unieke jurken voor $10 en $20) weer naar buiten. Na nog even de vrouw voor de deur te hebben bedankt hebben we onze wandeling door de upper east vervolgd.

Thuis heb ik maar eens gegoogled waar we eigenlijk terecht waren gekomen. Meteen al dacht ik, ik moet terug. Volgend jaar ga ik weer.

Gelukje voor mij was dat een goede vriendin van me voor een half jaar naar NYC vertrok voor studiedoeleinden. In precies dezelfde week als het jaar ervoor plande ik een bezoek aan haar. Niet geheel toevallig dus, wat ook nogal opviel. Jaja, riepen mijn vriendinnen, we weten wel waarom je echt naar NYC wil...
Eerst heb ik het nog ontkend, het was gewoon nogal toeval. Maar ik moest uiteindelijk toch toegeven dat dat een beetje kletskoek was.
Was ik vorig jaar op de laatste dag van de posh sale, dit jaar sleepte ik mijn vriendin er op de tweede dag naartoe. Ik dacht dat er dan meer te scoren viel, maar ter plaatse kwam me ter oren dat er iedere dag word aangevuld. Toch was er voordeel te behalen, want het was heerlijk rustig op de donderdag dat wij er waren. Binnen de kortste keren had ik een bonte verzameling kleding in mijn armen terwijl mijn vriendinnetje met alleen wit grijs en zwart liep, waaronder een grijs Armani pak voor $40. In het omkleedhok was genoeg plek voor de spiegel en overal waren aardige mevrouwtjes in groene schortjes die hielpen en de kleding netjes voor je ophingen.
Ook nu weer zaten er meesterstukjes tussen (o.a. super strak gesneden zebraprint jurk voor $5), ik heb zelfs in de designer kamer een zijden Missoni jurk gescoord voor $150. Het loonde dus toch om eerder te gaan.

Nu zit ik alweer te smachten naar mei 2010, ik moet en zal in NYC zijn voor de poshsale... Mijn mode minnende lief wil mee en ook de vriendin die bijna dagelijks haar Armani jasje draagt wil weer terug.
Ik kan misschien wel een organisatie beginnen die trips naar de poshsale organiseert haha. Hoe briljant zou dat zijn...

Wednesday, September 9, 2009

design als medicijn

Het medicijn voor mijn shopverbod dat momenteel het beste werkt is yoox.com. Een website vol designer kleding, schoenen en tassen. Naar mijn mening nog duur overigens, maar het is toch cool om te kijken naar een paar roze lak gucci sneakers. Het mooiste aan deze site is dat je een 'dreambox' kan maken. Een soort pre-winkelmandje waarje de spullen verzamelt die je gaaf/mooi/bijzonder vind. Of je ze uiteindelijk aanschaft is een heel apart hoofdstuk. Je kunt je vondsten 'raten' hoe graag je ze wil hebben (1 tot 5 sterren) en van commentaar voorzien. Ook geeft de dreambox heel handig aan als er van je geliefde product nog maar 1 over is en het dus echt tijd wordt om je slag te slaan mocht je écht willen. Je kan je dreambox delen, zo kan je lief zien wat je mooi vindt (hint!) maar je kan ook wat makkelijker die ene gave tas laten zien zonder dat iemand zich suf zoekt tussen de letterlijk honderden spullen die op de site te koop zijn.
Op yoox kan ik best lang (pompidom, vul maar in hoe lang) rond speuren naar mooie tassen en jurken. Vooral de tassen trekken mijn aandacht. Ook omdat ik me afvraag waarom ook eenvoudige (zeg maar saaie) tassen ins hemels naam €450,- moeten kosten. Maar er staan ook juweeltjes tussen, tassen waar ik het label 'als ik later groot ben' aan hang.
Schoenen zijn dan weer niet mijn ding, terwijl er ook echt louboutins te vinden zijn op yoox. Killer heels zijn sowieso niet mijn cup of tea, ik kan er ten eerste niet op staan, laat stáán lopen. Bovendien heb ik het met 1.83m niet perse nodig. En het gros van de schoenen op yoox heeft een hak, ik kan gerust zeggen een hoge hak. Er staan overigens wel hele gave gympen op yoox (roze gucci's onder andere). Schoenen op internet blijven in mijn opinie gewoon een beetje eng, de ene 40 is de andere niet en schoenen kunnen verbazend ruk zitten. Passen is dus eigenlijk wel belangrijk, maar gelukkig mag je alles terug sturen.
Jeans is net zoiets, dat is toch spannend. Als je in de 'gewone' winkel een spijkerbroek gaat kopen pas je er al 20 voor je er een koopt, dus hoe zie je nou op internet dat het goed zal zitten?
Maar ach, waar maak ik me druk over, voorlopig vul ik vrolijk mijn dreambox die ik toch niet afreken. Lekker nep winkelen. Momenteel mijn favoriet: stylisch zwarte armani fles voor mijn neefje a €80,-

casual of werkoutfit...

Daar zit ik dan, lekker handig met de teckel van mijn mams op schoot achter de laptop. Zij zit in Londen, ik niet. Ik dacht dat ze een weekend zou gaan, maar dat bleek een week te zijn... Zus met baby is geen optie, dus ik heb een week een hond te logeren in mijn mega hond-on-proofe huis. Gelukkig typt het heerlijk met een hond op schoot... Die overigens gewoon naar buiten wil kijken heb ik zojuist ontdekt.
Met een beetje geluk zit ik overigens heel binnenkort wel in Londen voor m'n werk en heb ik misschien tijd om de bargain hunting gids voor Londen die ik van mijn lief heb gekregen in gebruik nemen. Speaking of work, vandaag was ik in Den Haag voor een vergadering. En als je toch in Den Haag bent moet je even langs de Zara, want die hebben we niet in Utrecht (why!?). Het fijnste van de Zara zijn misschien nog wel de broeken, die zijn namelijk lang, heel lang. En dat is fijn voor de stelten van mij. Een rondje Zara levert altijd een arm vol hangers op met bijzondere vondsten die je toch even aan moet passen. Een lichtgrijze broek, donkere skinnyjeans, gek grijs rokje dat ook als top kan, beige bewerkte wollen trui/jurk en nog iets wat me niet meer te binnen schiet. Het leuke van bijzondere vondsten is dat de kans erg groot is dat het volkomen belachelijk staat. Dit was ook voor de meeste kledingstukken het geval, dus alles is braaf terug de winkel in gegaan. De trui/jurk was een uit de kluiten gewassen jurk voor een 4 jarige en de rok/top was in de uitverkoop met een reden zeg maar. Ik overtuigde mezelf ervan dat ik al een donkere skinnyjeans heb, de licht grijze broek stond super, maar wanneer moet ik die nou aan. Ik werk niet op een plek waar dat nodig is, dus een beetje zonde om te investeren in 'kantoorkledij'.
Dat is ook zoiets: als ik naar Den Haag ga voor een vergadering probeer ik daarna te lunchen met een vriendin die bij financiën werkt. Die komt dan tot in de puntjes verzorgd aanzetten, ze zegt dat er commentaar wordt geleverd als collega's vinden dat je er niet 'netjes' genoeg uitziet. Iedereen bij financiën loopt strak in het pak. Nou, dan moet je naar OCW gaan, daar leeft voornamelijk bij de oudere generatie het gedachtengoed dat corduroy nog steeds de gaafste stof is die er bestaat en het liefst in een ondefinieerbare kleur bruin. De rest loopt er overigens acceptabel bij, maar strak in het pak is het niet te noemen. Casual friday is eigenlijk een soort 'groundhogday' bij OCW en dat is eigenlijk wel zo relaxed.
Bij mij opkantoor werken voornamelijk jonge meiden die hun best doen om er leuk uit te zien en gelukkig mogen we aan wat we willen. Spijkerbroeken en T-shirts worden in overvloede gedragen. Voor mij dus geen dubbele kledingkast met casual en werk, maar als ik naar het ministerie ga probeer ik wel iets semi netjes aan te trekken. Vergeleken bij mijn 'financiën' vriendinnetje ben ik dan nog steeds zwaar underdressed, ik ben benieuwd wat haar collega's daarover te zeggen hebben...

Wednesday, September 2, 2009

fijne fluisterbroek

Het vlees is zwak. neeneenee niet meer shoppen,óók niet voor basics. Maar in die ene grijze super handige legging zit een roestvlek en een bruine lange legging zou toch ook wel fijn zijn, bovendien, hoeveel kost zo'n kreng nou eigenlijk?
Als je er ineens 4 koopt toch nog €50,-... maar dan kun je wel weer lekker lang vooruit met je legging voorraad.
Toch gek dat een jaar of 3 geleden geen weldenkend mens nog een legging in de kast had liggen. Dat waren ordinaire dingen uit vervlogen tijden die wij gekscherend fluisterbroeken noemde waar je in kon 'liplezen'. Alleen ontzettende kampers waagden zich nog in een panterprint uitvoering. Nu zou ik die panterprint ook rustig aandoen onder een zwart jurkje.
Grappig hoedat gaat, ergens heeft iemand gewoon bedacht dat het toch wel erg handig was zo'n legging onder een rok en is de revival van de legging weer ingezet. Het staat leuk, veel minder suf dan een wollen maillot en bovendien (het grootste pluspunt) geeft het nauwelijks afzak ellende doordat de legging rustig omhoog kan kruipen langs het been omdat deze niet aan de voet vast zit. Hoe vaak heb ik niet gefrustreerd zoekend naar een toilet of pashok descent geprobeerd de handel op te hijsen. Mijn truc hiervoor was uiteindelijk ondergoed óver de maillot of panty heen hijsen om het afzakken tot een minimum te beperken.
Een ander groot irritatiepunt van maillots en pantys is dat het elastiek zo verschrikkelijk strak zit dat je gegarandeerd de hele dag buikpijn hebt. Bovendien produceert dit strakke elastiek mooie deuken in je heupen die weer mooie goed zichtbare accenten in je rok of jurk maken. De enige oplossing hiervoor is de schaar erin en dan maar hopen dat de boel niet gaat ladderen.
Ook is het vaak geen probleem een panty/maillot op te trekken tot over de borsten, wat dan wel weer stiekem een sexy pakje creërt, maar als je hier niet perse op zit te wachten wel de vraag oproept waar je al die overtollige pany/maillot moet laten. Misschien ook het resultaat van het dragen van maat 46 omdat anders mijn stelten er niet in pasten en sowieso het kruis van de panty/maillot mijn kruis niet kon laten raken. Kortom gedoe.
Ik ben dus erg blij met de terugkomst van de legging, en let wel: de tricot variant. De panty variant die altijd te strak is aan de onderkant, wat bij menig hollandse uit de kluiten gewassen klapkuiten vrouw tot rollade benen leidt mag van mij morgen verboden worden.