Wednesday, August 26, 2009

hip?

Je hebt fashionista's, fashionvictims, spotters en ander soortige vooruitstrevende mode mensen. Ik hoor daar niet echt bij. Door mijn vrienden word ik over het algemeen bestempeld als enorm hip, maar dat valt volgens mij ontzettend mee. Zij zijn van de spijkerbroek/zwarte broek met shirt/polo beweging en daar steekt bijna iedereen hip bij af...
Ik zal de laatste zijn die een absurd bedrag neertelt voor een paar schoenen omdat de hele wereld heeft bedacht dat ze hip zijn. Ik bewandel mijn eigen pad en bepaal zelf wel of ik ergens veel of weinig geld aan wil uitgeven. Aan 'neppers' doe ik trouwens niet. Als je iets wil, moet je het goed doen en niet met een plastic afbladderende replica zonder voetbed gaan lopen.
Toch heb ik wel een aardige neus voor wat hip gaat worden. Of wat door de fashionvictims al is ontdekt, maar nog niet helemaal door het grote publiek is omarmd. Vorig jaar heb ik me suf gezocht naar een paar (leuke) birki's (en uiteindelijk ook gevonden) terwijl ze nu echt op iedere straathoek liggen en volgens mij ook duurder zijn geworden. En al aardig wat jaren geleden had ik besloten dat ik een paar Uggs wilde. Net toen het een beetje in een lowtide zat met de lompe schaapschoen. Bijna iedereen verklaarde me voor gek, want jaaa die zijn toch hardstikke uit? en bovendien lelijk, werd er vaak ook toegevoegd. Maar ik had er schijt aan. Op dat moment had ik er geld voor en ik had gewoon zin om ze te kopen. Een pracht paar mosgroene cargo's met zakje op de zijkant werden mijn trotse bezit. Het werkte op de lachspieren van velen, maar ik voelde me er prima in. Nu ze weer helemaal terug zijn en mij geliefde groene laarzen toch wel een beetje afgetrapt raakten heb ik vorig jaar een paar donkerbruine baroques gekocht. Wél uggs, maar niet degene die iedereen aan heeft. Ik wil niet dood gevonden worden met een paar chestnuts aan m'n voeten...
Zit net te denken dat mijn outfit van vandaag bestaat uit een Diesel catsuit en een replay jurkje beide van onlinemerkkleding.nl, een brede suède riem van de 3 dwaze dagen en een bolero van de Hema. Bij elkaar heeft het max €70,- gekost, hoe budget wil je het hebben :)
Volgens mijn lief heb ik het talent mijn arm in een in een berg kleding (zoals bij de zara in de uitverkoop) te steken en er in een beweging iets leuks in de juiste maat uit te trekken. Het leukste vind ik het nog als het er een beetje vreemd uit ziet, dat je je afvraagt wat het is en hoe het valt. Als je dan uitgevonden hebt hoe het aanmoet staat het 9 van de 10 keer volkomen belachelijk, maar je kan ook voor de gaafste verassingen komen te staan. Zo kun je voor weinig geld de leukste dingen aanschaffen. Mijn collega zei laatst: 'Ik ga nooit meer shopen in de uitverkoop, want ik koop dan toch uiteindelijk altijd iets van de nieuwe collectie'. Daar snap ik nou niks van, bargain hunting is juist het allerleukste wat er is.

Tuesday, August 25, 2009

weekend naar zee

Afgelopen vrijdag vertrok ik voor een lang weekend naar zee met mijn lief. Donderdag avond zou ik alvast zijn kant op gaan om van daaruit te vertrekken, dus ik moest alvast even inpakken. Nu was het zo dat mijn zus op dat moment beviel van mijn eerste neefje. Wat resulteerde in een warhoofd en een koffer vol shirts met lange mouwen en geen bikini.
Soms gebeuren dat soort dingen. Dan denk je dat je alles hebt, maar uiteindelijk kijk je in je koffer en denk je: op welk moment dacht ik dat dit handig was om mee te nemen... Zo dus ook dit weekend. Ga je naar zee zonder bikini.
Ik had de ijdele hoop opgevat om in het kneuterige dorp waar we verbleven een enigszins acceptabele bikini te scoren. Pech voor het shopverbod, je moet toch iets aan op het strand. Helaas waren de toch nog best hippe winkels al volledig overgegaan op de komende herfst/winter collectie en was mijn 'bikini-scoor project' volkomen kansloos.
Er zat niet veel anders op dan het te doen met de spullen die we bij ons hadden. Toch leuk om te bemerken dat ik geïnspireerd genoeg ben om iets te fabriceren. De eerste dag heb ik heel fijn het lila shirt van lief diagonaal uitgelubberd als omgknoopte strapless top en de volgende dag toch maar mn eigen roze tricot sjaal meegenomen naar het strand om om te knopen. Die bikini was dus uiteindelijk nergens voor nodig. Wel moet ik er bij zeggen dat ik alleen maar op een strandbedje heb gelegen en me niet in de golven heb gewaagd. ja, met m'n tenen...
Creatief zijn is dus ook een oplossing als je geen geld mag uitgeven.

Toch spiek ik stiekum steeds op www.onlinemerkkleding.nl/shop/product_info.php?cPath=21_66&products_id=7412 om te kijken of dat ene grappige miss sixty jurkje voor maar €18 nog niet verkocht is... niet duur, maar ook zo niet nodig.
Trouwens, shoppen binnen een seizoen vind ik echt niet boeiend. Kijk, er komt een moment dat dingen echt niet meer kunnen en sommige dingen moet je binnen het seizoen kopen mocht je ze echt willen hebben, anders zijn ze weg. Maar niets zo heerlijk als het struinen tussen mooie goedkope kleren van een paar seizoenen geleden. Online of live.

Wednesday, August 19, 2009

nu écht het shopverbod volhouden....

het is nog lastig... regels maken voor jezelf en je daar aan houden. ik ben er goed in. het maken van die regels dan. Het me eraan houden is een tweede en een zeer grote opgave.
De regel die ik mezelf het meeste opleg is 'het shopverbod', een periode waarover ik geen geld mag uitgeven aan kleding. Ik verzin altijd fijne uitzonderinmgen op de regel die dan bijvoorbeeld inhouden dat het verbod niet geldt voor basics zodat ik toch die ene handige legging en dat basic Tshirt voor bij 'alles' toch aangeschaft mogen worden.
Ook nu bevind ik mij in een periode van een shopverbod wat ik al meerdere malen schaamteloos geschonden heb. Om te beginnen heb ik van vrienden voor mijn verjaardag een tijdelijke opheffing van het verbod gekregen in vorm van geld dat ik juist alleen aan kleding mocht uitgeven (wat een briljant cadeau!!) en vervolgens ging ik lowbudget op vakantie waardoor ik het recht kon praten om terplekke 2 mooie truien in de uitverkoop aan te schaffen.

Hoe het ooit zover heeft kunnen komen met mij is een groot raadsel.
Ik kan me nog herinneren dat ik in mijn jeugd dikwijls 's ochtends terug naar boven werd gestuurd om iets anders aan te trekken omdat ik er volkomen belachelijk bij liep. Mijn ouders bemoeiden zich er overigens verder niet echt mee, die hadden geen zin om iedere dag iets te gaan klaar leggen. Ze lieten het me lekker zelf uitzoeken.
Tot ver op de middelbareschool liep ik er gemiddeld vreselijk bij. Gewoon omdat het me niks kon schelen. Tot zeker de 2e klas bezat ik 2 vormeloze te korte spijkerbroeken (maat W26/L36 bestaat nou eenmaal niet), een paar vormeloze grote T-shirts (maar die droeg volgens mij iedereen in de jaren 90...) en twee truien: een blauw/wit gestreepte en een rood/wit gestreepte, lekker makkelijk. Mijn zus zag met lede ogen aan hoe ik rustig zonder, enig probleem een half jaar kleedgeld opspaarde en in een middag stuksloeg op saaie vormeloze basics.
Toen ik me eenmaal een beetje ging interesseren voor wat hip was ging ik over op de flanellen geruite bloes, dr Martens en nog steeds een te korte jeans en de hippie flapper look. Ja, je bent semi alto of je bent het niet...
Ik weet nog dat ik met mn moeder in de bijenkorf liep en een trui zag van o'neill die ik graag wilde hebben. Ik Toos-merkloos wilde ineens een merk trui... volkomen in shock heb ik de trui maar terug gehangen.
Ging ik vroeger naar schoolfeesten in leuke topjes van mn zus, tegenwoordig staat ze kwijlend voor mijn kast. Ergens is het dus mis gegaan.
En nu ben ik vastberaden om een shopverbod in te stellen en me er echt aan te houden. Ook zonder het kopen van een nieuw wit basic shirt moet ik de winter doorkomen. Wit is toch geen gezicht in de winter met dat bleke hoofd van mij.
En om mezelf een beetje te helpen ga ik er maar een blog over schrijven. Of het een frustratie blog vol tergende verhalen over jurken, broeken en tassen die ik heb gezien op mn favoriete sites maar niet mag kopen of juist een 'blabla wat gaat het toch goed ik ben helemaal niet in de verleiding blog' gaat worden weet ik niet. Maar ik gok op het eerste.
Toch, altijd beter erover te schrijven dan het daadwerkelijk te kopen. Misschien inspireer ik mensen nog, nounou, dat zou wat zijn. We zullen zien...