Tuesday, December 14, 2010

Chanel vernis khaki

In het najaar zag ik in de Glamour een plaatje van de drie nieuwste kleuren nagellak van Chanel. Voor het eerst sinds tijden leek het me weer eens leuk om naast de nagels van mijn tenen ook de nagels van mijn vingers een kleurtje te geven. De drie khaki varianten staarden me vanaf de pagina toe en wakkerden de koopzucht in mij aan. Gelukkig ben ik zuinig genoeg om mijn geld niet uit te geven aan nagellak van €30,- dus ik ben gaan zoeken naar een goedkopere variant.

Helaas duurt het even voordat de mindere goden mee gaan in de nieuwste kleurentrends, dus het vinden van een goed alternatief was nog een hele klus. De eerste poging was veel te donker en ook het knoei/mengexperiment met lichtere nagellak gaf niet echt het gewenste resultaat. Maar afgelopen zaterdag liep ik toevallig tegen een nieuw make-updisplay van Catrice in de kruidvat aan waar zomaar ineens een zeer geschikt potje nagellak stond.

Het is een beetje een taupe variant, niet geheel zoals de Chanel kleuren, maar ik ben er blij mee.

Wonderbaarlijk trouwens hoeveel vrouwen foto’s maken van hun gelakte nagels en er over bloggen. Ik was bang dat het vinden van een plaatje van m’n Catrice kleurtje lastig zou worden, maar niets was minder waar. Een plaatje van het potje zonder de gelakte nagels erbij was een stuk lastiger…

Monday, December 6, 2010

'chique moedertas' goes 'preppy hip'

Als je goed oplet zie je dat Louis Vuitton er een concurrent bij heeft gekregen. Bij de huidige populaire ‘preppy look’ passen de ‘le Pliage’ tassen van Longchamp namelijk uitstekend. De degelijke tassen in basiskleuren die voorheen door voornamelijk chique moeders gesupport werden, zijn nu helemaal ok voor iedereen die zich kan vinden in countrychique. Dat de tassen betaalbaar zijn is natuurlijk ook een fijne bijkomstigheid. Zag ik van de zomer toevallig een meisje met een kleine knal roze en dacht ik beter goed gejat dan slecht bedacht, nu zie je ze overal. Als je goed om je heen kijkt (voornamelijk in Amsterdam) zie je overal meiden lopen met een Longchamp. Volgestouwde mini’s en oversized formaten met alleen een portemonnee erin. De meesten in veilig zwart, bruin of donkerblauw, maar sommigen lekker opvallend in bijvoorbeeld appeltjesgroen. Ik ben fan :)

:)

Dank u Sinterklaasje!!! :D

Monday, November 15, 2010

Home made

Tadaa! Het resultaat van een middagje knutselen bij een vriendin. 's Morgens stofje uit de voorraad geplukt, bij vriendin naaimasjien uit de kast, knip knip stik stik en af :)
Heb ik toch mijn vest met strik. Gelukkig maar.

Saturday, November 13, 2010

lekker bezig

Het vestje bezorgde me toch twijfels en toen mijn lief ook niet overliep van enthousiasme besloot ik hem toch terug te brengen. Natuurlijk heb ik wel eerst even goed gekeken hoe het in elkaar zit zodat ik het zonder enige moeite zelf nog even zou kunnen namaken, want ik heb nog helemaal niet genoeg DIY projecten liggen. Dus.
Vandaag de stad in en na de intocht van de Sint die op dat moment net langs kwam (yay!) te hebben aanschouwd, het vest braaf teruggebracht. Vervolgens wilde ik meteen even naar de hennes om te kijken of ik er een goedkoop vest kon vinden zodat ik er zelf mee aan de slag kan. Ik kan het maar moeilijk loslaten blijkt, ik moet en zal een vest met strik op de schouder, maar dan voor de helft van de prijs en een die niemand heeft. Een mooi lang bleekroze exemplaar voor €10,- viel binnen het budget en zal nu door mij gepimpt worden. De shopverbod zonde was ineens gehalveerd, netjes.
Natuurlijk was de zoektocht naar de ideale wedge bootie ook nog bezig en liepen mijn lief en ik even de Invito binnen alwaar de toch wel bijna perfecte schoen stond. Niet te hoog, geen spekzool, grijs... Ik hoopte dat passen tot een desillusie zou leiden, maar helaas bleek de schoen werkelijk geniaal. Na wat wikken en wegen heb ik al hupsend mijn creditcard getrokken en mijn shopverbod schending nog wat groter gemaakt...

Thursday, November 11, 2010

kneuterig chique


Ik heb gezondigd! wat ben ik toch zwak. heel ernstig...
Het is natuurlijk ook heel stom om even in winkels te gaan kijken als je absoluut niets mag kopen van jezelf. In de hennes hingen zoveel mooie shirts met applicaties op de schouders. Heel leuk hoor, maar in het komende seizoen niet echt heel bruikbaar, want je trekt overal een trui of vest overheen, dus daar zie je dan geen hol van. Toch vond ik ook al best een tijdje dat ik ook in de 'pompeuze applicatie op je shirt' beweging mee moest. En daar stond ik dus in de Veromoda, na een kort rondje hennes en only, en daar hing het schattigste vestje ooit. Natuurlijk heb ik al 100 vestjes maar niet zoals deze... Met een grote strik op de schouder. Heel chique en schattig tegelijk, helemaal mijn look (alhoewel ik als ik eerlijk ben wel erg veel looks 'mijn look' vind :) . Meteen begonnen er in mijn hoofd verschillende radartjes te lopen die mogelijke combinaties met dit vestje opperden. Mogelijkheden te over. Ik was overtuigd van de aanwinst van dit vestje in mijn garderobe en ben gezwicht.
Ik houd t shopverbod goed vol, maar af en toe zondigen kan ik helaas maar moeilijk laten. Ik ga maar snel weer braaf breien.

Sunday, October 24, 2010

DIY LV

Ik heb mezelf aan het werk gezet. Na het fiksen van gordijnen, wat reparatiewerk en het verplaatsen van een paar knopen werd het tijd om te beginnen aan mijn prestigieus herfstproject. Mijn selfmade damier azur. Het zou stiekem zomaar een winterproject of zelfs een lenteproject kunnen worden. Geen idee hoe lang dit gaat duren, maar leuk is het wel :)

Wednesday, October 20, 2010

wedge bootie

Ik ben geobsedeerd met een schoen die ik wil, ik heb nog nergens gezien wat ik precies in mijn hoofd heb, wat waarschijnlijk betekent dat het volgend jaar in iedere winkel ligt. Dit is meestal met mijn obsessies op mode gebied. Ik heb dan op een of andere obscure modefoto iets gaafs gezien wat nog niet helemaal is doorgedrongen in het huidige mode beeld. En ik ben natuurlijk extra gefrustreerd omdat ik er wel naar zoek, maar weet dat áls ik de schoen vind ik hem niet eens mag kopen. Shopverbod baby…

De schoen die ik wil is een laag enkellaarsje (en dan het allerliefst meer een schoen dan een laars) met een sleehak, of zoals de Engelsen zeggen een ‘wedge bootie’. En dan graag niet al te belachelijk hoog, want dan kan ik er geen stap op zetten. Momenteel zijn er veel enkellaarsjes te vinden in het juiste model maar dan met een stiletto of andere hak eronder, dat vind ik niet mooi én te hoog. Bovendien moet het een beetje een stylisch model zijn, niet te lomp en helaas worden lage laarsjes al snel erg lomp. Bij D&G snappen ze gelukkig wat ik mooi vind, alleen snappen ze niet dat ik op zo’n hak onmogelijk één stap kan zetten… En het zou helemaal perfect zijn als de schoen niet in hetzelfde materiaal in de hak overloopt, maar er echt aan vastgemaakt is. Verder heb ik helemaal geen eisen hoor.
Nog even verder zoeken en smachten dan maar.

herbruiksel

Dit weekend was ik met mijn zus en lief bij de kringloop. Wat is dat toch geniaal. Lekker snuffelen tussen muffe oude zooi die bij mensen thuis heeft gestaan. De meest afzichtelijke uitgeleefde bankstellen en monsterlijke kabinetkasten staan tussen pareltjes van vondsten.

Mijn zus was opzoek naar huisraad voor het gastenverblijf van mijn oom en tante die in Frankrijk wonen. De kookplaatjes en magnetrons waren niet geheel naar haar smaak, maar er werd zowaar een matching koffiezetapparaat en waterkoker gevonden. Wel even met azijn doorspoelen en alle kalk eruit bikken, maar verder ‘als nieuw’ :)

Ondertussen had mijn lief een oude Yamaha synthesizer gevonden waar hij naar hartenlust op aan het rammen was. ‘Deze wil ik best hebben, het is de meest ingewikkelde synthesizer die er is’. Ok… En ik dacht even te kijken op de afdeling met kleding, maar daar riekte het wel erg naar verkleedkist, de kans op ‘vintage pareltjes’ schatte ik mager in. Maar uiteindelijk vond ik een berg wollen truien die mij deed denken aan de tip uit een handwerk boek dat je hele leuke rokjes kan maken van oude truien. Ik heb er een mooi exemplaar uitgezocht, mijn shopverbod even aan de kant geschoven en €6,50 afgerekend voor een oude trui. Nu heb ik er nóg een knutsel project bij… Ik krijg het druk!

Het gewei is overigens van kunstenaar Rachel Denny, die wel érg creatief is geweest met oude truien...

Monday, October 18, 2010

inspiratie

Grappig hoe dat werk met inspiratie… Het overkomt je, ineens zie je iets waarvan je denkt; ohhh waarom heb ik dat nou niet bedacht? Zo zag ik op nu.nl dat Bas Kosters een 'shop in shop' heeft geopend bij de bijenkorf. Daarbij stond een foto van en meisje in een super vrolijk gebloemd zomerjurkje dat aan de onderkant voor de helft zwart geverfd was. Alsof iemand het in een emmer textielverf had gehangen. Meestal denk ik bij ontwerpen van Bas Kosters ‘ok… vaagheid kent geen tijd’, maar in dit geval was ik meteen helemaal enthousiast. Helaas is het geen zomer, want anders was ik meteen naar de HEMA of de hennez gesprint voor een bloemetjes jurkje om deze vervolgens in een bak verf te gaan hangen… Het is de perfecte combinatie van stoer en schattig. En het model van het jurkje kan super easy zijn, want door de verf krijgt het vanzelf iets super eigens. Misschien is het in totaal wel een geschikt zelfmaakproject. Een DIY inspired Bas Kosters. En aangezien het deze herfst toch laagjes laagjes laagjes is wat de klok slaat, zou je het misschien nu nog wel kunnen dragen met een lekker warm vest erover. Misschien toch maar even spieken of ik op de lapjesmarkt een leuk stofje kan vinden dat hier dienst voor kan doen én dat ik qua prijs kan verantwoorden in het kader van het zeker nog geldende shopverbod.

Het wordt nog druk deze herfst, want ik heb al een project liggen; het breien van m'n eigen LV damier azur, althans, het tráchten te breien. Vorderingen en drama’s zal ik hier braaf delen.

Friday, October 8, 2010

feestje

Afgelopen dinsdag was het zo ver, voor de tweede keer ging ik een kledingruilfeestje geven. De wijn stond koud, chips en chocolade op tafel en ik had mijn kast door gespit en er twee grote stapels kleding uitgetrokken. De stapel was onderverdeeld in stukken die nog wel leuk waren, maar waar ik echt op uitgekeken was; stukken die mij eigenlijk bij nader inzien niet zo leuk stonden qua model of kleur; en stukken die misschien wel meteen in de zak van max hadden gekund (lees: uitgelubberde oude hennez hemdjes). Een voor een druppelden de vriendinnen met grote plastic zakken binnen. De wijn bleef in de koelkast staan, want iedereen bleek enorme thee cravings te hebben. Na eerst wat gekeuveld te hebben werd alles op een grote berg gegooid en kon het graven beginnen. Sommige dames gingen voortvarend aan de slag en stonden binnen de kortste keren allerhande jurken en shirts te passen. Anderen kletsten nog wat door op de achtergrond en keken met een half oog naar wat er voorbij kwam. Na een half uur graven lagen er toch nog aardig wat kledingstukken en was iedereen het overzicht een beetje kwijt. Dus een vriendin wierp zich op om te midden van de berg één voor één alle kledingstukken aan te prijzen, en er kwamen zowaar nog wat verstopte pareltjes in gedekte kleuren aan het licht. De leftovers pasten samen in één vuilniszak en die gaat naar het goede doel.

Ikzelf heb aan de avond alleen een lichtblauw katoenen gebloemd zomerhemdje van de mango aan overgehouden. Maar dat had ik me eigenlijk ook al een beetje voorgenomen, mijn shopverbod kon ik hier natuurlijk ook wel een beetje doorzetten. Gisteren hoorde ik al van twee mensen dat ze helemaal de blits hadden gemaakt in mijn veelkleurige tuniekje en zwarte jurkje, een andere vriendin had toen ik haar gister zag een gestreepte tuniek van mij aan. Altijd fijn.

Beenwarmers

Mijn moeder lief aankijken werkt!! En het feit dat ze breien heel leuk vindt helpt ook ;) Er komen beenwarmers á la de overknees van topshop aan. Yay!

Sinterklaas kapoentje gooi wat in m'n schoentje!

Tuesday, October 5, 2010

volhouden...

Ze waren er weer… de drie dwaze dagen van de bijenkorf. Een festijn waarvan allang bekend is dat het met de kortingen wel mee valt (alles is uiteindelijk nog steeds best duur), waar toch nog heel erg bizar veel mensen op af komen. En dat terwijl ook bijna iedereen de verhalen over bulkinkopen en geknoei met van/voor bedragen kent. Maar toch, ook ik was jaren lang van de partij, maar met mijn huidige shopverbod (het gaat goed!) was het toch verstandiger om weg te blijven uit de bijenkorf. Mijn lief wilde wel even kijken, dus zaterdag stond ik er ineens toch. Gelukkig was ik niet zo onder de indruk van de inhoud van de boekjes dit jaar. Alleen het feit dat er een Missoni sjaal in stond trok toch wel mijn aandacht.

De bijenkorf deed zijn naam weer eens ontzettend eer aan, overal krioelden mensen door elkaar. Heerlijk. We hebben ons tussen de andere shoppende bijen begeven en hebben rustig een rondje gewandeld tussen de ‘aanbiedingen’. De vrouwenafdeling en de tassen heb ik uit veiligheidsoverwegingen maar overgeslagen. Ik ben nog zwaar in de verleiding gekomen, maar na eens goed streng voor mezelf te zijn geweest, heb ik alles braaf terug gelegd. Uiteindelijk hebben we alleen een super gaaf sinterklaascadeau voor mijn neefje gekocht, een mooie score!

En die Missoni sjaal was echt heel lelijk! Yuck! Dan kan het nog zo Missoni zijn…

Monday, October 4, 2010

C is for cachet

Het woord van het weekend was vorige week ‘cachet’. Een briljant woord dat volgens de van Dale letterlijk ‘het karakter van iets bijzonders; distinctie’ betekent. Een stijlvol woord dat naar mijns inziens te weinig wordt gebruikt en in mode juist heel goed toepasbaar is.

Een vriend van mij uit Berlijn had nog nooit van het woord gehoord, maar wist meteen wat ermee bedoeld werd en besloot het meteen actief op te nemen in zijn vocabulaire.

De rest van het weekend had alles ineens ‘cachet’; cafés, schoenen, jassen, mensen… Of miste zaken juist cachet; ‘this place just needs some cachet’. Heerlijk.

Nu krijg ik zin om een shirt met ‘C is for cachet’ te maken om zo mijn voorliefde voor dit woord te etaleren. Maarja, in die categorie heb ik wel meer wensen: ‘A is for awesome’ (té leuk puberaal amerikaans woord) en ‘F is for fo’ shizzle’ (gekke ex van vriendin had dit shirt, hij was stom, het shirt briljant). Misschien maar op de verlanglijst voor de sint zetten, of zelf knutselen :)

Monday, September 27, 2010

kersen

Op hyves zag ik twee oud leerlingen voor een winkel poseren met T-shirts van die winkel met kersen erop. Het zijn hippe meiden, dus het poseren voor die winkel betekende duidelijk iets. Even onthouden dacht ik. Op het vliegveld in Sardinië zag ik nog een meisje lopen met zo’n shirt en bij thuiskomst zag ik een jongen met een grijze hoody, weer met kersen achterop vergezeld door het woord ‘Pacha’. Goh, duidelijk iets nieuws, wat je moet hebben als je 'hip en happening' bent. Even navragen bij mijn lief (groots in trivia) gaf mij de kennis dat het hier om een gave club op Ibiza gaat. Blijkbaar hebben ze het Amerikaanse model overgenomen (á la hard rock cafe) en het werkt goed, want mij valt het op. Blijkbaar is het een statement waarmee je laat weten dat je deze zomer erg gaaf op Ibiza hebt gefeest, en eerlijk toegegeven; wie wil die indruk nou niet achterlaten?

Thursday, September 23, 2010

winterschoenen in de zon

Zelf heb ik natuurlijk ook ondanks de belachelijkheid van de winkels op mijn vakantie in Sardinie wat geshopt. Een diehard shopper als ik vindt altijd wel iets! In Alghero liep ik tegen een paar perfecte wintersneakers van Fiorucci aan. Donkerblauw gevoerd met een wit bontje. Vreemd om hele warme winterschoenen te kopen als het buiten 30 graden is, maar ik kon ze niet laten staan… Opvallend is trouwens dat de markt voor goedkope replica’s op Sardinië heel levendig en openbaar is. Word je in de meeste landen door obscure types steegjes ingelokt of heeft iedereen zijn waar op constructies staan die op wonderlijke wijze binnen 2 seconden kunnen worden ingeklapt en meegenomen, op Sardinië staat iedereen vrolijk op straat met de politie ernaast. In sommige dorpjes wordt ’s avonds zelfs de hoofdstraat afgezet voor verkeer zodat de handel in extreem lelijke nep Vuitonnetjes ruim baan heeft.

Volgens de vrolijke Afrikanen die de waar aan de man probeert te brengen wordt alles écht in Genève of Parijs gemaakt en heeft alles ‘good price’. Ik ben benieuwd of er andere wetten gelden die deze verkoop legaal maakt, misschien is er wel gewoon een gedoogbeleid. Gezellig is het in ieder geval wel. In porto Cervo ben ik voor de lol naar een echte Damier azur riem gaan kijken, blijken die krengen €290 te kostten en alleen met een gouden gesp te krijgen te zijn, ieuw! Ik heb hem vriendelijk lachend teruggegeven aan de alleraardigste winkel meneer, met de verklaring dat een gouden gesp niet echt iets voor mij was :) In porto cervo waar dus eigenlijk alleen maar té dure winkels waren zag ik steeds vrouwen lopen met een tiffanys kleurige tas met daar op ‘Omai’. Dat moet betaalbaar zijn dacht ik, want het gros van de mensen was daar net als ik aanwezig om zich te vergapen aan al het moois en niet om daar met een creditcard te zwaaien. Na enig zoeken kwamen we langs dit hele kleine winkeltje dat ‘saldi’ op de ramen had staan en volgepakt was met vrouwen. Een gebreide groene tas en een nude bolero afgewerkt met grijs kant kon ik uiteindelijk écht niet achterlaten...

Vervolgens heb ik de rest van de vakantie geprobeerd mijn lief iets te laten kopen, maar hij is beter in het volhouden van een shopverbod dan ik!! Vanmorgen op de fiets heb ik het besloten; het is basta voor 2010. No more shopping. De feestdagen kostten waarschijnlijk al genoeg geld, en ik kom fluitend de winter door met mijn huidige kastinhoud. Dit zijn de woorden, nu nog de daden...

Monday, September 20, 2010

Shopperdeshopshop

Er moest op vakantie natuurlijk ook geshopt worden, al is dat op Sardinië nog best een lastige opgave, helemaal als je een gedoodverfd bargain hunter bent. Ik heb welgeteld één Zara gezien, maar ja daar verkopen ze hetzelfde als hier, dus daar heb ik niks gekocht. Verder kun je voornamelijk upscale stuff kopen in veel te dure winkels en verder eigenlijk niks. Waardoor je je dus af gaat vragen hoe de rest van Sardinië zich kleed, want je kan er vanuit gaan dat niet iedereen de portemonnee heeft om te shoppen bij Prada en Ralph Lauren. Even googelen geeft ook nog eens aan dat er geen h&m is, wat mijn vraag alleen nog maar sterker maakt. Maar na goed kijken op vakantie lijkt het bijna zo te zijn dat de ‘doorsnee-look’ nauwelijks bestaat. Iedereen ziet er óf uit om door een ringetje te halen, zojuist weggelopen uit de cosmopolitan óf net n beetje shabby.

In het dorpje Porto Cervo was het helemaal raak, Paris Hilton heeft het dorp op haar Middellandse zee trip ook even aangedaan en ik weet wel waarom. Het was net een soort Disneyland. heel Sardinië is een beetje stoffig, in tuinieren hebben ze duidelijk niet veel zin, zou ik ook niet hebben als dit betekent dat je er iedere dag een uur met een tuinslang bij moet gaan staan. Maar op het moment dat we het toegangsbord (een stylish uitgebeitelde rots) van Porto Cervo passeerden werd het asfalt ineens heel mooi glad, omlijst met netjes aangelegde borders gevuld met vrolijke bloemperkjes. Nergens meer een vuiltje te bekennen en het dorpje zelf was net zo. Het bestond uit een haven met té grote boten (of is dit het moment om ‘jacht’ te zeggen?) en een stralend uit terrassen opgebouwd shop walhalla waar je als je het zou willen bij wijze van spreken van de straat kon eten, gevuld met alleen de top der top merken (Vuitton, Hermes, Prada, Miu Miu and so on…). Gezegend met een modeminnend lief hebben we ons vergaapt aan te dure spullen.

Enig probleem qua shoppen zijn alleen wel de winkelopeningstijden; Hollanders hebben helaas geen Mediterraans ritme en me zo snel aanpassen aan een nieuw ritme vond ik erg lastig. Bovendien houd ik op vakantie van uitslapen en tegen de tijd dat wij fris de deur uit gingen begonnen ze over het algemeen al bijna aan de siësta en die duurt daar (geen grap) rustig tot 17:00. Maar zolang je alles toch te duur vindt is windowshoppen helemaal niet zo erg en ze blijven als goedmakertje daarna wel tot 23:00 open, dat verlicht de boel weer een beetje.

Saturday, September 18, 2010

spiaggia oh lala

Dit blog gaat over mode, dus ik kan natuurlijk niet eindeloos gaan blaten over mijn briljante vakantie zonder iets te zeggen over de mode. Gelukkig was ik in Italië, dus mode is een gegeven.

Op het strand begint het al, alle mannen zijn te bruin en lijken met hun geharste lijfjes (of hebben ze daar geen lichaamshaar?) en mini speedo’s zo weggelopen uit een D&G editorial. Lachte ik me in het hete Nederlandse voorjaar nog een breuk toen ik twee te bruine jongens in witte speedo’s zag verschijnen in het plaatselijke burgerlijke buitenbad (zó out of context!!) op het Italiaanse strand is de ‘hahahá kijk mij, ik ben bruin en ik draag en hele kleine zwembroek’ attitude ineens heel logisch. Alhoewel ik me er toch echt niet tot aangetrokken voel, geef mij maar een lekkere kaaskop.

Ook de Italiaanse vrouw blijft niet achter, ook zij zijn zo bruin zijn dat je je meteen een enorme albino voelt, maar opvallender is dat de string-bikini hier nog hoogtij viert. Overal dartelen ze in hun minuscule broekjes rond met billen zonder deukjes. Dit komt misschien door de genetische wonders die ze hier haast allemaal zijn, iedereen heeft het lijf en hoofd van een puber. En ergens kan het misgaan waardoor ze ineens op een magisch moment dikke ouwe moekes in bloemetjesjurken worden, maar ook zeer stylische grijze oma stokjes komen nog voor.

Tussen al deze mensen zou je ego enorm kunnen deuken, want zoveel zelfverzekerdheid kan best intimiderend zijn. Maar gelukkig zijn ze hier stik jaloers op iedereen met blond haar en lange benen, dus ik heb me ondanks mijn opvallende mega witheid naast al dat bruins nergens zorgen om gemaakt.

Friday, September 17, 2010

logeren bij de boer

In Italië kun je heel gaaf verblijven in agriturismo’s, kort vertaald ‘logeren bij de boer’. Nu ging ik laatst voor twee weken naar Sardinië en om een beetje budgetminded te blijven (mijn lief wil niet kamperen en ik wil niet de hoofdprijs betalen voor een hotel) gingen we eens kijken of agriturismo daar ook bestaat. Maar natuurlijk! Wij vrolijk boeken, iedereen vragen ‘goh, klinkt spannend! Wat is het eigenlijk?’ ehhmmm… Ja daar moesten wij ook nog een beetje achter komen. Maar nu kan ik er iedereen enthousiast antwoord op geven.

Om te beginnen houden ze erg van mintgroene plastic badkamerartikelen, want die waren vreemd genoeg op beide locaties aanwezig (geen foto, stom!). En het komt er op neer dat boeren op hun grond een extra gebouw zetten dat ze verhuren aan gasten. En dit kan op heel verschillende manieren. Bijvoorbeeld 500 meter van het vliegveld aan een doorlopende weg tegenover een huis dat verbouwd wordt met opa en oma er nog in, maar ook op een heuvel met zwembad, uitzicht op zee en de mogelijkheid om iedere dag goddelijk Italiaans mee te eten (antipastiiii!!). Dat tweede verblijf is dan ook wel twee keer zo duur als het eerste, en eigenlijk is het beide prima te doen, want ik ga toch de hele dag op stap. Toch zou ik naar de eerste niet zo snel terug gaan, maar ‘su vrau’ zou zomaar nog eens op mijn terugkomst kunnen rekenen! Sardinië is echt een briljant eiland, maar een auto onder je kont is wel zo handig, want het is overal mooi en je wil natuurlijk zo veel mogelijk zien! Ook als je gewoon wil bakken kan dit best iedere dag op een ander strand. Waar iedereen écht naartoe moet is oasi di Bidderosa en vergeet je snorkel niet. Een beschermd strand dat iedere dag slechts 130 auto’s toelaat, wat ervoor zorgt dat je je met een kleine groep mensen verspreid over 6 baaien in een regelrecht tropisch oord waant. Zo mooi!

I find that funny

Mijn vriend gebruikt vaak de gevleugelde uitspraak ‘I find that funny’. In mijn ogen een hilarische zin omdat ik dacht dat het de vernederlandste letterlijke vertaling van ‘ik vind dat grappig’ was. Totdat ik in de New Yorkse subway op de roltrap een vrouw tegen haar vriendin hoorde zeggen ‘…I find that funny…’. Wow dacht ik, dit is echt gewoon een kloppende zin! Hoe cool! Nu vind ik het nóg grappiger. Ik kan er echt van genieten als zaken ineens anders blijken te zijn dan je oorspronkelijk dacht, weer wat geleerd!

Wednesday, August 25, 2010

springpak

De trend is al even gaande, maar bij mij duurt het altijd even, ik ben nauwelijks een zogeheten 'fashion victim'. Maar iets begon me nu toch wel heel erg op te vallen, vooral op de parade werd het me volkomen duidelijk. De jumpsuit is het helemaal. In jeans, donkere jersey of een luchtig katoentje met uitbundige bloemenprint. Altijd fijn als iets in de mode raakt wat er zeer comfortabel uitziet en toen een vriendinnetje van mij in een te gave beige jumpsuit langskwam was ik om. Ik begon na al die inspirerende voorbeelden (het hoeft er helemaal niet uit te zien als een pyama of een overall...) toch wel ernstig de leukigheid in te zien van zo'n jumpsuit, geen jersey variant en ook geen drukke bloemenprint, maar een fijne legergroene of donkerblauwe van katoen leek me wel wat.
Natuurlijk begon ik mijn zoektocht veel te laat, half augustus hangen de winkels vol met de áller laatste restjes sale en de nieuwe najaarscollectie, maar ik ging het stug proberen. Bij de Zara zag ik uiteindelijk een lange donkerblauwe hangen van een beetje flodderige jersey, die ik toch maar ging passen. Met lange pijpen kan ik eigenlijk wel vergeten dacht ik, want dat wordt gegarandeerd hoog water in de polder, maar daar is met een gezellig opgerold pijpje wel een driekwart-mouw aan te passen. Vol goede moed stapte ik het pashokje in, maar het ding slobberde maar wat om mn lijf en maakte me echt te vierkant voor woorden, ook met de opgerolde pijpjes zag het er belachelijk uit. Zó graag wilde ik nou ook weer niet.
Bij de Bijenkorf vond ik uiteindelijk in de állerlaatse restjes sale hoek een korte jeans jumpsuit van miss60 (mijn eerste gedachte; wow! hoe kan dat nou!? lucky me!). M'n lief was niet geheel positief gesteld, het was maar n ordinair ding, maar ik wilde 'm passen! Ik was pas 2 jumpsuits tegen gekomen die dag, dus ordinair of niet, ik ging 't proberen. Wonderwel stond het ding me buitengewoon goed en door de sale was t nu ook nog eens zeer betaalbaar (wie betaalt er dan ook meer dan €100,- voor een kort speelpakje?). Toen ik eens naar de maat keek stond er '27', wat verklaarde dat het pak nog in de salehoek hing. Iedereen die van te voren op het label kijkt denkt 'daar pas ik nooit in' en iedereen die maat 27 heeft zwemt er uit. Gelukkig had ik het ding alleen maar omhoog gehouden en gedacht, daar zou ik wel eens in kunnen passen. Goed voor m'n ego! ;)

Tuesday, August 17, 2010

only in America

Als ik zo naar buiten kijk krijg ik niet echt heel erg het gevoel dat het zomer is. Vandaar misschien mijn onbedwingbare behoefte om over wol te bloggen... Ik heb nog eens goed nagedacht over het winkeltje in regenjassen. Mijn lief boorde meteen weer de ondernemer in ons aan en ging op zoektocht. Er zijn gewoon in NL geen betaalbare leuke regenjassen te vinden. Suf! In China zijn ze met een beetje zoeken wel te krijgen, maarja, dan kan je ons winkeltje niet echt meer een uit de hand gelopen hobby noemen en wordt t serious business. Daar moet ik nog wel eens even goed over nadenken.
Voorlopig lukt het gelukkig wél om in NL leuke regenlaarzen te kopen. Met een beetje geluk kun je bij de van Haren of de Scapino voor een redelijk bedrag een gezellig paar scoren en er zijn ook wel wat websites te vinden die zich er op hebben toegelegd NL aan de vrolijke regenlaars te krijgen. Natuurlijk heb je in de VS ook veel gave, maar die zijn echt te zwaar om op te sturen. Wat ze daar wel hebben waar ik mijn zinnen helemaal op heb gezet en wat makkelijk met de post hiernaartoe kan zonder dat het me een fortuin kost zijn fleece liners.

Een fleece hoes voor in je kaplaars, verkrijgbaar in het roze. Ik bezit namelijk een paar oersaaie blauwe kaplaarzen die dan in één klap leuk én mega comfy worden. Only in America, waarom bedenken ze dit soort dingen nou niet in NL? Na wat zoeken heb ik een paar sokken met een bontrand voor kaplaarzen gevonden, maar die bedoel ik niet... zucht. Gelukkig heb ik wel al een leuke regenjas :)

heavy knitting

Ik blijf nog even in de handwerkhoek hangen. Ik ben echt een fan van zoals ze dat in het Engels zo leuk zeggen 'heavy knitting'. Heerlijke grof gebreide vesten en sokken... Toen ik voor het eerst bij de Poshsale in NY was heb ik zelfs een grof gebreide legging aangehad, maar dat was net iets teveel van het goede. Ik heb een paar weken terug bij de Only een grof beige vest en een grove bruine jurk gekocht in de super super sale. Ik ben altijd hoogst verbaasd als ik dat soort koopjes tegenkom, ben ik echt de enige die de sale rekken afstruint? Ohja, en mn lief hahaha! die kocht afgelopen weekend bij de Zara een leren jack voor €30,-. We hebben nog even bij de kassa nagevraagd of het wel echt klopte dat de jas van €120,- was afgeprijsd naar €30,-, maar bij de jongen achter de kassa was het licht duidelijk nog niet helemaal aangegaan, want meer dan een mega loom 'uuhhhh... ja.... da's oude collectie... t moet allemaal weg....' kwam er niet uit.
Geeft niks, ik gebruik altijd mijn moeders credo 'voor dat bedrag kun je t zelf niet maken'. En dat geldt dus ook voor breiwerk. Een dood gewone recht toe rechtaan trui moet wel van hele mooie wol gemaakt zijn, wil ik er veel geld voor neerleggen. Er is trouwens een briljante aflevering van de keuringsdienst van waarde over wol. Sowieso een programma dat een aanrader is om te kijken, want ook de zoektocht naar echte kaas op pizza's en hoe mandarijntjes toch zo mooi zonder velletje in de blikjes terecht komen zijn te grappig en shockerend tegelijk.
Maar terug naar 'heavy knitting'. Gelukkig voor mij zijn er dit jaar genoeg designers en winkels die aan mij hebben gedacht, grove wollen zaken in overvloed!
Prada stuurde alle modellen met een wollen haarband de catwalk op,

Super chique, alhoewel ik dit soort banden meestal draag om mn oren warm te houden en ik de vertaling naar mijn dagelijks leven nog niet helemaal zie, behalve dus als 'buiten assecoire'.
Topshop unique showde sokken die ik meteen wil hebben,

Maar wáár zijn die krengen te koop? Op de site van Topshop zelf staat alleen dat het 'unique' concept 'showcases Topshop’s very own design talent to an audience of fashion tastemakers at London Fashion Week each season.' Ja leuk, maar waar ga ik een paar over knee heavy kable knit sokken vinden? Ik heb me al suf gezocht... Maar als je niet uitkijkt kom je op sites waar je eerder de naughty schoolgirl sokken aangemeten krijgt ipv van de warme herfst outdoorsy look. haha.
En Chloe spande de kroon met een jumpsuit waar ik de hele herfst én winter wel in zou willen gaan wonen...

Heerlijk! Maarja, onbetaalbaar, óók zelfgemaakt. Ik wil niet weten hoeveel bolletjes wol je hier voor nodig hebt en als je die dan hebt, hoeveel werk het is om dit ding te breien... Ik moet dan eerder aan volgend jaar herfst denken gok ik.

Friday, August 13, 2010

DIY designer bag

Ik zag toch zo iets gaafs laatst op internet, iemand had designer tassen nagehaakt! Óverduidelijk hardstikke nep, maar eigenlijk juist daarom weer meer dan briljant. Helaas ben ik zelf niet helemaal gifted met de brei of haaknaald (ik kan hele lange en grote sjaals zonder patroon breien), maar mijn moeder daarentegen, die zit er zelfs voor op een club. De stich & bitch. Jonge meiden, oudere dames en een paar verdwaalde homo's. Iedere week komen ze samen in de kroeg met hun breiwerkjes en gaan ze zitten leuten over alle gave projecten waar ze mee bezig zijn, maar die te groot of te ingewikkeld zijn om mee te slepen. Want als het te ingewikkeld wordt en het vergt concentratie kan je het beter thuis laten, want er moet wel gekletst worden, maar als het dan af is moet je het zeker weer wel meenemen zodat iedereen je kunstwerk kan bewonderen. Super gezellig, ze gaan zelfs op 'breireis' naar handwerkbeurzen in Londen en Parijs waar ze dan weer andere breifans ontmoeten.





De gehaakte tas is trouwens eigenlijk helemaal van nu, Chanel had het afgelopen seizoen allemaal country achtige spullen (catwalk met hooi en alles...), waaronder een gehaakt tasje! Je hoeft dus niet eens een origineel leren tas na te knutselen, als je een beetje je best doet kun je een 'originele' Chanel nabouwen. Ik wed dat mijn mams na een potje goed turen naar deze foto zo uit kan vogelen welk patroon hier gehaakt is. Of ze het mij kan leren is maar weer de vraag, dus ik gok dat het een gevalletje heel lief aankijken en voor sinterklaas vragen wordt. Ik wil wel een gehaakte lookalike Chanel clutch!


Alhoewel een gebreide Damier Azur lijkt me ook wel wat ;) Dat blokmotiefje zou ik toch zelf moeten kunnen breien zou je haast denken. en dan op de lapjesmarkt een klein lapje leer halen voor de hoekjes en de hengsels... hmmm misschien toch eens aan mn mams vragen of ze me meer kan leren dan alleen sjaals zonder motief.

Thursday, August 12, 2010

Herve Leger, koning van het sexy badpak

Jaaaaa nog ff een restje zomer... voordat ik me ga opwinden over lekkere warme grote wollen vesten en kniekousen eerst nog even goed zomers doen. Ik ga per slot van rekening nog op vakantie binnenkort.
Ik heb laatst in de uitverkoop n paul frank bikini gekocht, stiekem vet kinderachtig, maar hij stond erg cool, dus dat kinderachtige, daar kom ik wel mee weg.
Eigenlijk wil ik al jaren een badpak. Niet zo'n donkerblauwe hoog opgesneden speedo om baantjes in te trekken, maar een écht sexy badpak. Of juist zo'n briljant blauwpaars oma badpak met bloemen :D Helaas is mijn lijf te lang waardoor badpakken slobberen als de lengte goed is, maar een enorme cameltoe creëren als ik een paar maten kleiner aandoe. En die oma badpakken bezitten over het algemeen ingebouwde cups formaat F of E, zo'n bos hout heb ik nou ook weer niet voor de deur. Ooit had ik een doodgewoon knalrood badpak, super sexy door de baywatch associatie die het bij iedereen opriep... Maar daar zou ik nu niet helemaal meer voor gaan. Op goed geluk ben ik een beetje in google gaan zoeken naar wat catwalk badpakken van dit jaar. Nou genoeg te vinden! Het badpak met zo min mogelijk stof is blijkbaar énorm hip tegenwoordig, met als koploper Herve Leger. Doe mij zo'n badpak :) (De jurken zijn trouwens ook té gaaf).

Het mooiste vind ik nog wel dat het model op rechts net zo'n bleke bet is als ik. Geeft dus helemaal niks, als je een killer bod hebt (ik heb bij deze besloten dat dit voor mij geldt, soort van) dan kun je je best met je ranke lelieblanke lijfje in een Herve Leger hijsen en jezelf rete sexy vinden. Ik ga maar eens sparen denk ik, maar eerst ga ik me nog even een zomer onwijs sexy voelen in een bikini met apen...

Tuesday, August 10, 2010

leggings again...

Ik heb er al eens een blog aan besteed, maar mijn gevoel zegt dat ik het gewoon nóg een keer moet doen. Het valt me toch steeds meer op dat aardig wat vrouwen in de war zijn. Het klopt; een legging líjkt op een broek, het is het echter niet. Een legging behoort tot de familie van maillots. Een kledingstuk dat je ergens bij aantrekt aantrekt als blote benen onder een jurk, rok of korte broek te koud zijn. Het is dus geen kledingstuk op zich, maar voor de extra...
Een legging heeft nou eenmaal een kruis waar gewoonweg weinig aandacht aan is besteed, waardoor het niet mooi valt. Het slobbert of trekt omhoog, beiden niet echt een aantrekkelijk gezicht. Er wordt weinig aan de fantasie overgelaten als je een tweede huid aantrekt en er zijn helaas maar weinig vrouwenbenen en billen die dit écht kunnen hebben. Bijzonder genoeg trekken de mensen die dit het minste kunnen hebben het het meeste aan, of misschien valt het me dan het meest op. Nope, de legging als broek wordt als het aan mij ligt uitgebannen. Het zit vast hartstikke lekker, maar echt geloof me, niemand zit op dit uitzicht te wachten. TMI honey!

Thursday, August 5, 2010

frutsel de knutsel

Gisteren had mijn vriendinnetje die ook wel van de knutsel is (die van de tassen) besloten dat het weer hoog tijd was voor een knutsel sessie. Ook deze keer binnen een thema; we gingen diadeems frutselen. Hoe leuk!Bij de zeeman had ze een stel roze diadeempjes gekocht die we eens even aan een goede 2.0 beurt gingen onderwerpen. Alles werd letterlijk uit de kast gehaald, de tafel stond vol met allerhande bakjes en mandjes waar spullen om mee te frutselen uit kwamen. Het mooiste was een klein koffertje met miniscule restjes stof in allerlei blije printjes. En terwijl ik deze rustig ging gladstrijken en ging voorzien van vlieseline, mijmerde mijn vriendin over de kledingstukken die haar moeder ooit van die stofjes had gemaakt, achtereenvolgens voor zichzelf, voor haar en uiteindelijk voor de barbies. De allerlaatste restjes had zij als meisje gekregen om zelf met haar aanslinger naaimachientje te bewerken.
De vondsten uit de manden en doosjes leidde mijn vriendin die voornamelijk bezig was met een trip down memory lane een beetje af van het creatieve proces, maar dat gaf niks. Het had juist wel iets gezelligs. Het is leuk om met spullen te werken waar juist een beetje historie achter zit.
Van de stofjes heb ik uiteindelijk rondjes geknipt en bloemen gemaakt. Erg geslaagd, al zeg ik het zelf. Mijn vriendin was het daar helemaal mee eens, wat leidde tot het vervaardigen van twee diadeempjes met een grote blije stofjes bloem. Er zijn ook nog twee haarbanden gefabriceerd, maar de diadeempjes hebben het grootste gedeelte van de gezellige avond in beslag genomen. Vanmorgen hoorde ik dat mijn vriendin er vrolijk mee naar haar werk is gegaan vandaag, helaas paste de mijne niet echt bij mn outfit, maar ik ben zéker van plan om er binnenkort mee te gaan pronken :)

Wednesday, August 4, 2010

Regen

Afgelopen zaterdag ging ik naar rockit open air, super leuk, maar het weer voorspelde niet veel goeds. Ik heb al aardig wat verregende festival velden gezien, niet leuk en vooral erg koud. Dus ik had bedacht dat ik even van te voren ging kijken of ik ergens van die wegwerp poncho's kon vinden.
Ooit had ik een super gave regenjas; met een zwart/witte kantprint. Deze heb ik in 2009 meegesleept naar NY zodat ik fashionable door de regen kon paraderen. Natuurlijk ging het helemaal niet regenen en liet ik vervolgens met mijn domme hoofd de jas aan de kapstok hangen toen ik weer naar huis ging...
Zwaar gefrustreerd ben ik opzoek gegaan naar een waardige vervanger. Bij de primark in Londen vond ik een knalroze exemplaar. Helaas niet van dat echte waterdichte tafelzeilspul, maar het kaartje zei dat de jas toch echt waterdicht was. Schijn bedriegt bleek, want na 5 goede regenbuien kon het arme jasje het Hollandse weer niet meer aan.
Bij mijn zoektocht naar de poncho liep ik in de Hema tegen een roze rode gestipte regenjas aan, too cute!! Maar voor meisjes!! Darn, alsof alleen kleine meisjes van vrolijke regenjassen houden. Vol goede moed heb ik gewoon de grootste maat eruit gevist en aangetrokken. Bij de spiegel kreeg ik een compliment, haha. Tijd om af te rekenen.
Nu ben ik weer een happy camper; ik ben weer in het bezit van een vrolijke regenjas. Eigenlijk toch vreemd dat je in NL, een land waar het vét vaak regent haast niet aan een leuke regenjas kan komen. Hmmmm gat in de markt? :)
Maar uiteindelijk kon ik dus geen wegwerp poncho vinden en om nou m'n enorme nieuwe regenjas de hele dag achter me aan te slepen... Gelukkig had de organisatie zelf voorzorgsmaatregelen genomen en stonden er bij de ingang enorme dozen met poncho's klaar om uit te delen. Hoe fijn! En we hebben ze uiteindelijk niet eens gebruikt, schuilen onder een boom is gewoon veel knusser...

Tuesday, August 3, 2010

herfst

De nieuwe collecties beginnen de winkels binnen te kruipen, ookal hopen we met zijn allen nog op bergen zon en zwoele zomeravonden, het shoppen voor het najaar is begonnen en dit hoeft niet alleen. Op internet worden overal tips gegeven over wat het helemaal gaat worden deze herfst, op style.com hebben ze de ideeën van meerdere stylisten, bloggers en modellen over komend seizoen gebundeld.
Hardstikke leuk natuurlijk, maar hoe draagbaar en bovendien betaalbaar zijn deze tips? Ik weet ook wel dat het bedoeld is als inspiratie, je moet bij de hennez iets betaalbaars kopen dat er in de verte op lijkt... Maar toch heb ik het gevoel dat ik er te eigenwijs voor ben. Ik voel een lichte weerstand opkomen als ik die tips zit te bekijken. Ik bepaal toch zeker zelf wel wat ik koop en aantrek. Noujah, dat is dus natuurlijk niet helemaal waar, want je koopt natuurlijk wat in de winkels hangt. Als je helemaal autonoom wil zijn zul je alles zelf moeten gaan maken en dan nóg moet je maar hopen dat je het stofje dat je in gedachte hebt op de lapjesmarkt tegenkomt tenzij je met een weefgetouw in de weer wil voor het echte oergevoel.
Maar terug naar de tips, ik snap niet dat bijna alle schoenen die er tussen staan om te beginnen tórenhoog zijn, daarnaast zijn veel van die onloopbaren ook nog eens een slingback of peeptoe. Ik weet niet wat voor weer het is bij die stylisten in november, maar ik trek lekker dichte schoenen aan als het onder de 10 graden is. Echt normale outfits staan er ook niet veel tussen, veel jurkjes die hier waarschijnlijk de meeste stervelingen een hartverzakking zou opleveren. Ook niet echt bruikbaar voor smalltown utrecht dus. Maar Crystal Renn heeft het begrepen, ik zal nooit een tank van $235 of een grijze hoody van $1665 kopen, maar het ziet er tenminste wel draagbaar uit. Bovendien is zij gewoon vet stoer.

vakantie

hoe frustrerend als iedereen sinds begin juni enthousiast tegen je roept; 'én ben je ook al lekker weggeweest?' en je moet dan zuchtend melden dat je pas in september op vakantie gaat.
Sinds ik niet meer studeer en niet meer in het onderwijs werk is het eigenlijk alleen maar onwijs onlogisch om hoogzomer op vakantie te gaan. Overal waar het mooi is is het tering warm, te druk en te duur. Dus dit jaar ga ik in september naar Sardinë, mán wat heb ik daar zin in! We hebben alles lekker lowbudget kunnen boeken, dus ik denk dat ik wel wat budget heb om mooie dingen te shoppen daar! ;) Maarja, dan moet ik wel nu even stoppen met shoppen. Wat lastig is want overal is final sale. Mijn lief zei laatst dat hij sinds hij mij kent ook veel teveel shopt en nu ook voor het eerst bewust zichzelf een shopverbod ging opleggen haha! ik ben besmettelijk.
Zat even rustig te bedenken wat ik allemaal heb gekocht de afgelopen maanden, het is hoog tijd om weer eens de balans op te maken. Ik sla altijd een beetje door in mijn wensen, jaren geleden realiseerde ik me dat ik eigenlijk helemaal geen leuke jurkjes had voor speciale gelegenheden, dus daar heb ik me toen een tijdje op gefocust, wat heeft geresulteerd in een kast vol feestjurken. Deze zomer had ik bedacht dat ik wel een relaxte korte broek wilde, niet zo'n 'kijk mij eens op wandelvakantie zijn' korte broek, maar graag een iets meer modebewust modelletje. Nu heb ik er ineens drie. Leuk, heel leuk, maar het maakt het inpakken van de vakantiekoffer wel wat lastiger als je teveel hebt om uit te kiezen. Ik ben niet Paris Hilton die met 30 Louis Vuitton hutkoffers in een privejet stapt. Nope, ik moet het doen met één koffer die ik ook nog eens ga delen met mn lief en n krappe stoel in een ryanair kist. Maar toch heb ik er alle vertrouwen in dat het een briljante vakantie gaat worden...

Monday, July 12, 2010

bretels en zeegroen

Ik heb n nieuwe vondst gedaan! Afgelopen week zag ik op de hennez site een foto van een meisje met bretels.
Jammer genoeg waren ze niet via de site te bestellen, maar toen ik donderdag in de stad liep met mijn lief zagen we ze zo hangen bij de hennez! Kostte geen drol. Meteen maar even een witte en een zwarte gekocht. Met dit weer draag ik geen outfits waar een zwarte bretels bij staat, maar de witte is al druk in gebruik! De eerste dagen door m'n lief die ze van z'n schouders liet hangen op een korte broek (cute!) en vandaag door mij, maar ik gebruik ze ook echt om m'n broek omhoog te houden :) Het heeft een hoog Pietje Bel bel gehalte maar ik vind t echt meer dan briljant.
Zaterdag ben ik all out cocktails gaan drinken in een zeegroene jurk tot op de grond. In Amsterdam had waarschijnlijk niemand op of om gekeken, maar in Utrecht was iedereen van z'n stuk, haha. hier zijn ze toch niet zo gewend aan mensen die zich uitdossen of gewoon iets extravagants aantrekken omdat ze daar zin in hebben (hoorde een saai esprit-meisje vol afschuw fluisteren 'die júrk!'). Alhoewel, een lange effen groene jurk vind ik eigenlijk helemaal niet zo mode schokkend. Mijn schoonzusje ging op haar verjaardag rustig met een ouderwetse hollywoodster tulband op met ons uiteten en een oud huisgenoot van m'n lief kwam op een zondagochtend een keer in een gouden cocktailjurk de trap af, gewoon omdat ze daar zin in had. Dit alles overigens wél in Amsterdam. Ik kan alleen maar respect hebben voor mensen die gewoon aantrekken waar ze zin in hebben ongeacht het seizoen, de dag van de week of wat er eigenlijk in de mode is momenteel. Ik heb een kast vol gave dingen die ik maar weinig aandurf omdat ze misschien n beetje té zijn, maar ik vind dat ik me daar minder van moet aantrekken. Dus die zebrajurk ga ik mooi binnenkort eens aandoen! Maar ik begin even met bretels ;)

Wednesday, June 23, 2010

Schouders

Het is leuk om te spotten wat 'hip' gaat worden. Die enorme schouders zag je al van mijlenver aankomen. De vrienden van Balmain maakten het colbert met de voluptueuze schouders volgens mij al ruim een jaar geleden en dit was het hek van de spreekwoordelijke dam voor de schouderpartij. Het werd niet echt doorgezet in de vorm van schoudervullingen, maar in de pofmouw xl, het liefst gecombineerd met de Bretonse streep. Vorig jaar zomer stond ik nog in een Bretonse badplaats met een ouderwetse semi vierkante originele Bretonse trui in m'n handen. Too bad dat ik uiteindelijk er toch voor koos om m terug te leggen, want ik was er nu über hip mee geweest.
Maar om terug te komen op de pofmouw, ook bij deze look (net als bij de legging) valt het te betwijfelen of het een look is die iedereen zo weg draagt. De shirts liggen tegenwoordig ook bij de Hema en zijn dus blijkbaar sociaal geaccepteerd voor iedereen. Maar de pofmouw doet mij in eerste instantie denken aan kleine meisjes in frilly dresses. Het is echt iets voor meisjes, ook omdat die over het algemeen klein/dun zijn en het extra volume op de schouders met veel flair wegdragen.
Van een volwassen vrouw met xl pofmouwen (en matching harembroek) krijg ik toch een beetje de kriebels. Maar misschien komt dat ook gewoon om dat ik deze kledingstukken (inclusief harembroek) nog niet omarmd heb. Spotten wat hip is en jezelf er daadwerkelijk inhijsen zijn echt twee totaal verschillende dingen.

Rokjesdag

Vandaag is t voor mij voor t eerst écht rokjesdag. Voor mijn werk moet ik vandaag in den Haag zijn, dus vanmorgen trok ik iets nets uit de kast. Ooit bij een kledingruilfeestje heb ik van een vriendin een chique grijs rokje gekregen dat ze nooit meer aan deed na een traumatische aanvaring met pastasaus en de bleke schrobvlek die daardoor ontstond, maar ik zie daar niks van. Deze gecombineerd met een geruit bloesje is zeer geschikt voor den Haag, maar welke legging trek je daar dan bij aan? Terwijl ik daarover voor de spiegel aan het dubben was sijpelde langzaam het weerbericht binnen dat ik met het afgaan van de wekkerradio ha gehoord: 23 graden... Misschien heb ik wel helemaal geen legging nodig. Wat een openbaring.
Een vriend van me zei laatst ook nog dat hij er van baalde dat vrouwen tegenwoordig óveral een legging onder dragen, ook al vallen de mussen van het dak. En dat terwijl mannen volgens hem zo vreselijk houden van blote benen. Dat advies ter harte nemend pakte ik mijn suède flatjes met enkelband (jaaaa ik heb ze! Leve de sale...) en bekeek m'n look eens in de spiegel. Zeer geschikt voor den haag en ook Martin Bril zou trots op me zijn geweest.

Tuesday, June 8, 2010

wisseltruc

Ik weet nog dat ik jaren geleden jaloers in de kast van een vriendinnetje keek die veel werkte tijdens onze studietijd. De hoeveelheid kleding die ze bezat was in mijn hoofd echt buiten proportioneel. En het mooiste was nog wel dat ze me toevertrouwde dat dit maar een deel was, want iedere zomer/winter wisselde ze de boel om. Dat dat kón... een wereld ging voor me open.
Een jaar geleden was dit moment voor mij ook voor het eerst aangebroken. Mijn kast puilde uit en het wegbergen van een stel dikke wintertruien in juni is dan best efficiënt voor de ruimte. Dus ik toog naar de Xenos voor een paar mooie plastic bakken.
Het moment dat ik de winterdingen weer in de kast deed en ik mijn frivole zomerjurkjes netjes opvouwde voor de opslag kan ik me niet meer heel levendig herinneren, maar vice versa zeker wel.
Ergens half april werd het ineens lekker weer, alle corpsballen enthousiast in hawaïbroek met teenslippers en ook ik werd verleid door de gedachte om me iets minder winters te kleden. De doos was snel gevonden en blij haalde ik al mijn lente outfits uit de winterslaap, de warme winterzaken gingen linea recta de opslag in. Voor iemand die zichzelf bij tijd en wijle op shoprantsoen zet is het herontdekken van kleding echt geniaal. Het is alsof je opnieuw aan het winkelen bent alleen is álles leuk en hoef je er niets voor te betalen want het is al van jou. Ineens herinner je je weer wat voor leuke dingen je eigenlijk allang in je bezit hebt, en het onderdrukt zelfs de behoefte om nieuwe dingen te kopen, want je krijgt eerst zin om alles aan te trekken wat er net door je handen is gegaan. Natuurlijk komen er ook beelden binnen over dat ene paar sandaaltjes (of suede ballerina's met enkelband :) dat je hebt gezien dat hier overal zo ontzettend leuk bij zou staan...
Helaas was ik net als de rest van Nederland iets te overenthousiast met mijn wissel. Binnen de kortste keren was het weer helemaal ruk met het weer en had ik die ene wollen jurk toch nog best wel een keertje aan gewild.

verzadiging

M'n trip naar ny is alweer bijna n maand geleden. Heerlijk was t! Lekker in het lentezonnetje door de straten struinen met de wetenschap dat het in NL pijpenstelen regent :)
The village is ook echt de leukste plek om te zitten in NY. Leuk hoor midtown, alleen je struikelt er over de toeristen in de 'drukke-brede-straten-hoge-gebouwen' vibe. Dan is the village echt andere koek, smalle straten met bomen, winkels van een pitters met exclusieve spullen en gezellige cafe's.
Het shopdoel in NY was een trenchcoat en of een lerenjasje, een mooie tas en leuke vintage jurkjes.
Mijn lief had hoog op de prioriteitenlijst 'bijzondere gympen' staan, dus dat project moest ook worden vervuld.

Voor de vintage jurken gingen we naar het jaarlijkse event dat me naar NY blijft trekken: de poshsale. Helaas was het slim picking, hingen er in de voorgaande jaren rekken vol feestjurkjes van bijzondere merken, nu hingen er voornamelijk broeken (natuurlijk voor mij allemaal te kort) en andere zaken waar ik niet heel blij van werd. Tóch braaf de rekken doorgespit en zeker niet voor niets! Mijn lief trok er mooi een Aristocrat jeans voor $10,- uit, ik had nog nooit van het merk gehoord, maar na google wist ik dat Jessica Simpson fan is. En hij was op dreef want hij vond ook n vintage Dior jasje voor $35 :D te briljant voor woorden, helemaal eighties verantwoord. Zelf vond ik nog n schattig roze banana republic jurkje en n groots donkerblauw wollen vest van een onbekend merk maar wat me deed denken aan Ralph Lauren goes to artschool. Niet waar ik me op had ingesteld maar zó niet teleurstellend!
de zoektocht naar een trench was horror, alles maakt me vierkant. En ik kan wel heel hip willen zijn en een lerenjasje willen, maar welk model ik ook aan doe, het staat gemaakt. Dus eigenlijk had ik de hoop al opgegeven, tot ik in de Armani Exchange winkel stond. Super leuk merk, in NL niet te krijgen. Terwijl mijn lief de mannen afdeling afstruinde keek ik eens rond op de vrouwen afdeling. Hing daar ineens een kort jasje van trenchstof in een soort chique biker model! Dus eigenlijk de twee jassen die ik zocht in één! De prijs viel me alles mee voor iets waar toch 'Armani' op staat en bovendien dacht ik een helemaal originele jas te kunnen aanschaffen die hier in NL echt niemand heeft. Blijkt bij thuiskomst dat mijn lange blonde vriendinnetje die vorig jaar een tijdje in NY woonde de versie van vorig seizoen heeft! daar kan ik dus met haar echt niet mee over srtaat hahaha! so much for originality!
Voor de mooie tassen gingen we kijken bij winkels als century 21 en loehmans waar oude seizoenen van dure merken worden verkocht. Maar mijn gave voor kleding heb ik blijkbaar niet voor tassen, wat een verschrikkelijk 'bomen bos' verhaal. Een overload aan tassen laat in mijn ogen alleen maar zien hoe lelijk de meesten zijn. En het leek erop alsof het besmettelijk was, want het vinden van een acceptabele tas was echt onmogelijk, de een was nog protseriger dan de ander. Gelukkig heb ik tassen zat, dus die quest heb ik maar opgegeven.
Ondertussen was m'n lief druk aan het googelen naar exclusieve gympenwinkels in de buurt. Dave's quality meat scheen echt helemaal de bomshizzle te zijn, dus die zijn we maar eens gaan opzoeken. Een klein winkeltje in een soort souterrain met hele arrogante verveelde jongens erin, maar wat een gympen! Volgens de eigenaar was alles in de winkel door henzelf ontworpen of in een gelimiteerde opglage uitgegeven door het merk zelf. Helemaal geloofde ik t niet, want ik zag toch echt n paar nikies die ik in utrecht ook al had gezien. De groene nikies die mn lief uiteindelijk kocht waren echter zeker wel origineel (in een oplage van 500 uitgegeven) dus die missie was ook geslaagd.

Na een week in NY rond te hebben gestruind en veel geshopt te hebben was ik wel even verzadigd. Ik was zowaar shopmoe, ik wist niet dat t kon... En dat gevoel heb ik nog steeds, mijn garderobe heeft een boost gekregen en eigenlijk heb ik momenteel even niet zoveel meer te wensen. Behalve suede ballerina's met enkelband, maar dat is gewoon nog even een kwestie van adem inhouden tot de sale.

oefenen met iphone

Nu had ik laatst een enorme blog zitten typen in de trein, vet hip op m'n iphone, belt mn vriendje er tussendoor 'fliepfliep' blog weg... grrrr en hij was zo geniaal! Tijd dan maar voor n nieuwe en de belofte dat ik vaker ga schrijven, die iphone optie moet ik toch ook gebruiken! Alleen dus niet meer opnemen als ik tussendoor gebeld word, bellen met een telefoon is ook zo passé.

Thursday, March 4, 2010

Trein

Het is een hele beleving: bloggen vanuit de trein. Maar het gaat m'n blog denk ik wel een boost geven, want ieder moment dat ik tijd heb of dat me iets opvalt kan ik m'n iPhone pakken een foto maken en een stukje optypen. Hoe makkelijk. Zoals nu: in de trein naar A'dam, spits, vet druk. Ik zit in t tussenstuk naast een man met een hippe zonnebril die geërgerd z'n beenruimte moest opgeven voor de overbuurvrouw. Aan de overkant van het pad zit een jonge vrouw geanimeerd op luide toon te bellen met een familielid. Ik snap dat nooit. Hoe kan je nou niet doorhebben dat je echt heel hard praat. En de gesprekken zijn vet saai, want je hoort maar de helft van de conversatie. Mensen die in een volle maar stille coupe hun levensverhaal delen met de overbuurvrouw, die zijn grappig. Ineens weet je dan van een totaal random persoon hoe de ooms heten en hoe de familieverhoudingen in elkaar steken. Wie praat niet met wie en waarom. Lekker leedvermaak.
Maar terug naar mode, want daar gaat het hier tenslotte om. Het station is de uitgelezen plek om nieuwe looks te spotten, iedereen heeft haast, dus je moet wel opletten. De eerste zonnestralen hebben zich laten zien, dus iedereen met een leren jackie heeft deze onmiddellijk uit de kast getrokken. Zal ik dan dit jaar ook eindelijk zwichten? Het heeft wel iets stoers. Maar géén zwarte, zwart leer vind ik vreselijk. Nooit zal je mij spotten in iets van zwart leer. Geen tas, geen schoenen, wat dan weer onhandig is, want soms heb je gewoon zwarte schoenen nodig. Maar ik weet het niet, het is gewoon niet mijn ding. Als het er een wordt, wordt het denk ik een strak gesneden lichtbruine, of donkergroene. En dan zo'n grote sjaal erbij, want dat hoort blijkbaar, alhoewel, als ik mezelf zover heb is het vast al ontzettend lente en of een enorme sjaal dan nog mandatory is vraag ik me af. Ik spot nog even verder hier in de trein.

Wednesday, March 3, 2010

Zara!

Jaha... Ik liep even een rondje oude gracht vanmiddag, omdat ik even n cadeau moest kopen voor m'n bijna jarige schoonzusje (wat een term!). Kom ik langs de oude dept, waar ik ineens zie dat een stel werkmannen een 'kom bij ons werken!'-ding aan de gevel aan t plakken zijn. Ik moest even goed lezen, maar het is echt waar: er komt een zara in Utrecht! Feest!
Erg slecht voor m'n shopverbod natuurlijk, eigenlijk. Maarja. Hoe tof is de zara!? Ik zal m'n best moeten gaan doen. Verhuizen naar t centrum zal ook niet echt helpen ben ik bang.
Net ook in de hennez nog stiekem toegegeven aan m'n nieuwste zwakte; foulards. Van die grote vrolijke vierkantje sjaals, die in een 3hoek om je nek iedere outfit opfleuren. En ach, zolang ik de Alexander McQueen van €150 op yoox laat voor wat ie is, kan ik er best af en toe een van n tientje bij de hennez shoppen. :)







- Posted using BlogPress from my iPhone

Tuesday, February 16, 2010

rantsoen

o o o... even een berekening gemaakt voor de komende maanden. Ik ga a la minuut op een serieus rantsoen. In de komende 3,5 maand staan 2 reizen gepland en als alles doorgaat een verhuizing. En wat betekent een verhuizing: dubbele huur.
Sparen was natuurlijk iets wat ik me nu dan toch écht had voorgenomen te gaan doen in 2010, maarja daar heb je na 1 maand sparen nog niet zo heel veel aan... Ik ben verzot op cijfertjes en heb dus maar eens even een mooi overzichtje gemaakt van de inkomsten de komende tijd en de geschatte uitgaven inclusief mogelijke verhuizing. En dan zitten de kluskosten er nog niet eens bij, want ja, ehh met 2 vakanties en een bak concerten is er niet echt plek in de agenda over om me eens lekker een weekend uitgebreid in een kluspak te hijsen en in gevecht te gaan met rollers verf. Laat staan dat daar nog budget voor is. Klussen wordt een zomer project, alles naar het midden van de kamer, zeil erover, radio aan en knallen maar.
Ik zat gister op de bank en ineens kwam de boodschap aan; dit wordt een drukke en dure tijd en wat ben ik er slecht op voorbereid. M'n shopverbod is eigenlijk al een tijdje een beetje weggezakt, na de berekening van 2009 waaruit kwam dat het wel meeviel met mijn shopgedrag had ik de teugels een beetje laten vieren. Dus nu zit ik weer lekker ruim in de nieuwe dingen, fijne jeans, kekke gympen, hip bretons jurkje, frivool zomer bloesje... het shopmonster in mij kwam weer gretig uit zijn hol. De honger is voorlopig wel weer even gestild, tot ik naar NY ga in mei mag er NIETS meer geshopt worden. Als ik een wintersport en een verhuizing wil overleven zal ik wel moeten. En als ik nou niets had om aan te trekken... De post waar ik me meer zorgen over moet maken is misschien wel 'leuke dingen'; mijn geliefde lunches, bioscoopbezoeken, avondjes stappen en andere leutigheid zal ik ook op een veel lager pitje moeten zetten. Het wordt een uitdaging!
Maarja, samenwonen... dat is misschien ook wel een uitdaging. Spannend!

Friday, January 15, 2010

knutsel de frutsel

Met alle mega sale op het moment is het maar moeilijk om me aan mn shopverbod te houden. zoveel leuke dingen voor zo weinig geld! Noujah, zoveel leuke dingen... Afgelopen woensdag was ik even in de Bijenkorf en van de 30 dingen waarmee ik me terugtrok in een pashokje kocht ik er uiteindelijk 1. Een ruim watermeloen-roze (mijn beste kleur) shirtje met pofmouwen, het enige item waarvan ik dacht: bruikbaar, spotgoedkoop én iets waarvan ik niet al iets vergelijkbaars heb. Van de overige items kon ik dit niet zeggen, dus die moesten allemaal terug.
Op de tassen afdeling was ook veel moois te vinden, ik kom echter al om in de tassen, dus eigenlijk had ik daar niets te zoeken. Maar natuurlijk vond ik weer iets waar mijn fantasie meteen bij op hol sloeg. Een bowlingtas van glimmende vuiniszakkenstof (van die jassen die nu zo hip zijn, de stof is eigenlijk niet anders te beschrijven) doorgestikt als een gooische moederjas. Eigenlijk te gruwelijk voor woorden en daarom waarschijnlijk ook afgeprijsd van €35,- naar €7,50. Maar ik dacht meteen aan de Mexicaanse mega bloemen pailletten die een vriendin voor me had meegenomen van een reis, die zouden deze tas toch wel heel erg leuk kunnen maken. Dus ik schafte er twee aan (een zwarte en een mosgroene) en besloot om als verrassing samen met de vriendin die van van de glimmers had voorzien een lekker avondje te freubelen. Vriendin blij, want die is net zo'n knutselmiep als ik.
Met een relaxed muziekje op, veel thee en oreos, hebben we al kletsend een hele avond met naald en draad zitten zwoegen.
Het resultaat mag er zijn (foto volgt), niemand heeft zo'n vrolijke en bovendien originele tas als deze.