Trein

Het is een hele beleving: bloggen vanuit de trein. Maar het gaat m'n blog denk ik wel een boost geven, want ieder moment dat ik tijd heb of dat me iets opvalt kan ik m'n iPhone pakken een foto maken en een stukje optypen. Hoe makkelijk. Zoals nu: in de trein naar A'dam, spits, vet druk. Ik zit in t tussenstuk naast een man met een hippe zonnebril die geërgerd z'n beenruimte moest opgeven voor de overbuurvrouw. Aan de overkant van het pad zit een jonge vrouw geanimeerd op luide toon te bellen met een familielid. Ik snap dat nooit. Hoe kan je nou niet doorhebben dat je echt heel hard praat. En de gesprekken zijn vet saai, want je hoort maar de helft van de conversatie. Mensen die in een volle maar stille coupe hun levensverhaal delen met de overbuurvrouw, die zijn grappig. Ineens weet je dan van een totaal random persoon hoe de ooms heten en hoe de familieverhoudingen in elkaar steken. Wie praat niet met wie en waarom. Lekker leedvermaak.
Maar terug naar mode, want daar gaat het hier tenslotte om. Het station is de uitgelezen plek om nieuwe looks te spotten, iedereen heeft haast, dus je moet wel opletten. De eerste zonnestralen hebben zich laten zien, dus iedereen met een leren jackie heeft deze onmiddellijk uit de kast getrokken. Zal ik dan dit jaar ook eindelijk zwichten? Het heeft wel iets stoers. Maar géén zwarte, zwart leer vind ik vreselijk. Nooit zal je mij spotten in iets van zwart leer. Geen tas, geen schoenen, wat dan weer onhandig is, want soms heb je gewoon zwarte schoenen nodig. Maar ik weet het niet, het is gewoon niet mijn ding. Als het er een wordt, wordt het denk ik een strak gesneden lichtbruine, of donkergroene. En dan zo'n grote sjaal erbij, want dat hoort blijkbaar, alhoewel, als ik mezelf zover heb is het vast al ontzettend lente en of een enorme sjaal dan nog mandatory is vraag ik me af. Ik spot nog even verder hier in de trein.