de Posh sale

Vorig jaar mei was ik met 2 vriendinnen een week naar NYC. Het was mijn eerste trip naar deze bijzonder gave stad.
De eerste dag besloten we een stadswandeling door de uppereast side te maken uit de gids die we hadden meegenomen. We waren nog geen twee minuten op pad toen ik aan de overkant van de straat een groot bord met 'SALE!' zag hangen. Tot grote schrik van mijn vriendinnen spurtte ik meteen de straat over om even te kijken wat dat bord te betekenen had, shop verslaafde die ik er ben.
Het bleek de 'annual posh sale' van het blindeninstituut. Een sale waar designers en winkels kleding aan doneren waarvan de opbrengst naar het instituut gaat. Ieder jaar word de sale geopend door Kim Catrall en zijn er ook personal items van haar te vinden. De toegang was $10,- wat een vriendin van mij deed twijfelen. Ik vroeg de vrouw voor de deur of het t waard was waarop ze meteen riep 'girl, I wish I had the time to go in and find myself an armani suit...'. Ok, dat was het teken om toch maar die $10,- neer te leggen en te kijken wat ze bedoelde. Bovendien was het de laatste dag en was alles voor de helft en al was het niks, dan hadden we wat geld aan een blindeninstituut gegeven. Ook geen ramp.

Het was echt de vondst van de eeuw, een grote hal vol met kleding gesorteerd op maat. De meest bizarre (lees lelijke) kleding hing er tussen en het gros was toch wel van aardig wat seizoenen geleden. Maar er hingen ook echt vondsten tussen, prachtige jurken voornamelijk. In een aparte kamer hingen de echte design stukken, beneden was een kamer met schoenen en de kelder hing vol met mannenkleding. Het duurde lang voor we alle rekken van onze maat hadden doorgespit, maar uiteindelijk konden we met de buit ons begeven in het grote groeps-pashok waar alle dames verspreid tussen rekken en spiegels gezellig keuvelend alles aan het aanpassen waren. Hier werd het pas echt leuk, want alle vondsten hingen ineens bij elkaar in een hok. Vooral de twijfel vriendin die niet zo van het spitten in rekken en rekken met kleding is bloeide hier op en maakte een ronde langs alle rekken in het kledinghok om te kijken of er nog mooie afdankers waren. Iedereen bemoeide zich ook nog eens met elkaar, complimenten werden uitgedeeld, adviezen gegeven en ook kleding werd aangedragen onder het mom van 'ik pas m niet, maar hij is vast gaaf voor jou'.
Na zeker twee uur te hebben doorgebracht tussen de rekken met kleding gingen we alle drie tevreden met onze aankopen (voornamelijk prachtige unieke jurken voor $10 en $20) weer naar buiten. Na nog even de vrouw voor de deur te hebben bedankt hebben we onze wandeling door de upper east vervolgd.

Thuis heb ik maar eens gegoogled waar we eigenlijk terecht waren gekomen. Meteen al dacht ik, ik moet terug. Volgend jaar ga ik weer.

Gelukje voor mij was dat een goede vriendin van me voor een half jaar naar NYC vertrok voor studiedoeleinden. In precies dezelfde week als het jaar ervoor plande ik een bezoek aan haar. Niet geheel toevallig dus, wat ook nogal opviel. Jaja, riepen mijn vriendinnen, we weten wel waarom je echt naar NYC wil...
Eerst heb ik het nog ontkend, het was gewoon nogal toeval. Maar ik moest uiteindelijk toch toegeven dat dat een beetje kletskoek was.
Was ik vorig jaar op de laatste dag van de posh sale, dit jaar sleepte ik mijn vriendin er op de tweede dag naartoe. Ik dacht dat er dan meer te scoren viel, maar ter plaatse kwam me ter oren dat er iedere dag word aangevuld. Toch was er voordeel te behalen, want het was heerlijk rustig op de donderdag dat wij er waren. Binnen de kortste keren had ik een bonte verzameling kleding in mijn armen terwijl mijn vriendinnetje met alleen wit grijs en zwart liep, waaronder een grijs Armani pak voor $40. In het omkleedhok was genoeg plek voor de spiegel en overal waren aardige mevrouwtjes in groene schortjes die hielpen en de kleding netjes voor je ophingen.
Ook nu weer zaten er meesterstukjes tussen (o.a. super strak gesneden zebraprint jurk voor $5), ik heb zelfs in de designer kamer een zijden Missoni jurk gescoord voor $150. Het loonde dus toch om eerder te gaan.

Nu zit ik alweer te smachten naar mei 2010, ik moet en zal in NYC zijn voor de poshsale... Mijn mode minnende lief wil mee en ook de vriendin die bijna dagelijks haar Armani jasje draagt wil weer terug.
Ik kan misschien wel een organisatie beginnen die trips naar de poshsale organiseert haha. Hoe briljant zou dat zijn...